اعصابم بدجور خرابه

دربِ سطلی هم که توش قندِ شکسته میریزیم رو هم چندین بار با مشت چنان زدم که له شد.

در این لحظات میتونم با یک مشت مغز هر کسی رو خرد کنم.

و همه ی اینها رو مرهونِ دیدن کسی هستم که هر وقت میبینمش کلاً میرینه به حال و حسم. البته نه تنها حالِ  من بلکه حال بقیه رو هم همینطور خراب میکنه.

کسی که دوازده ماهه خونه هست و همیشه هم عصبانی و ناراحت. کافیه یک بار اونو ببینی. قول میدم برای یک ماه سرشار از انرژی منفی باشی.

یک آدم بیمار که پنج نفر اسیرِ اون شدن.

مطمئنم روزی یا شبی کلاه ما دو تا بدجور تو هم میره.