سانسورچی

قرار نیست که همیشه به به و چه چه باشه. گاهی کامنت انتقادی هم هست.

تو وبلاگی کامنت گذاشتم. نوشته ی منم حاوی هیچ کلمه ی غیر اخلاقی نبوده و توهینی هم به کسی نکردم توی اون.

وقتی پس از چندین روز  منتشر نشد پس یعنی سانسور شده چون پس از اون نوشته ی تازه هم منتشر کرده.

وقتی نمیتونی دو تا کلمه ی مخالف رو ببینی و بشنوی مطمئن باش همین رویه رو در زندگی شخصی هم داری و همیشه اونو بکار میگیری.

تا حالا دو تا از وبلاگ نویس ها دستشون واسم رو شده.

اینکه پشت پست هایی که منتشر میکنن، یک آدم هست که سر تا پا دروغه. سر تا به پا سانسور هست. 

...

پ.ن: هنوط تصمیم جدی نگرفتم. شاید تا سی ام اسفند اینجا و تو این وبلاگ باشم. شاید برم تو اون یکی وبلاگم و ناشناس بنویسم و ناشناس بمونم.

حالم از این جماعت دروغ بافِ سانسورچی بهم میخوره.